Mijn vader (Luigi Bomboi) was pas 20 jaar toen hij nadat hij in Duitsland had gewerkt in Tegelen terecht kwam. Hij leerde hier mijn moeder kennen en besloot zich definitief in Nederland te vestigen. Anders dan andere jongens van zijn leeftijd die na hun taak gewoon huiswaarts keerde kon mijn vader niet denken aan afscheid, mede door de zwangerschap van mijn moeder.

De keuze definitief te blijven was echter niet makkelijk. Er is namelijk echt een verschil in cultuur, de mensen, hun overtuiging en gewoontes hier in Nederland ten opzichte van de mensen in zijn geboortedorp Siniscola op Sardinie (Italie).

Het was de wilskracht die hem hielp om in een vreemd land een nieuw leven op te bouwen, met een eigen gezin aan zijn zijde. Het is hem gelukt zich aan te passen aan de Nederlandse gewoontes en overtuigingen.

En ik vraag me regelmatig af;
“Hoeveel grenzen moet je over om jezelf aan te passen?”
“Hoeveel muren kom je tegen als iets tegen je eigen wil in gaat?”
“Hoevaak moet je jezelf wegcijferen om te doen wat anderen van je verwachten binnen de gewoontes van hier?”

𝗦𝘁𝗲𝗹 𝗷𝗲 𝗲𝗲𝗻𝘀 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗱𝗮𝘁 𝗷𝗲 𝗰𝗼𝗻𝘁𝗶𝗻𝘂𝗲 𝗼𝘃𝗲𝗿 𝗷𝗲 𝗲𝗶𝗴𝗲𝗻 𝗴𝗿𝗲𝗻𝘇𝗲𝗻 𝗵𝗲𝗲𝗻 𝘀𝘁𝗮𝗽𝘁?
𝗝𝗲 𝗲𝗲𝗻 𝗮𝗻𝗱𝗲𝗿 𝗽𝗮𝗱 𝗯𝗲𝘄𝗮𝗻𝗱𝗲𝗹𝗱 𝗱𝗮𝗻 𝗷𝗲 𝗼𝗼𝗶𝘁 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗺𝗼𝗴𝗲𝗹𝗶𝗷𝗸 𝗵𝗶𝗲𝗹𝗱.

Hoe knap is het dat je in een compleet vreemde wereld toch je eigen weg vindt!
Je het leven in een ander land eigen maakt. Hij was zelfs bij de geboorte van de eerste Italiaanse vereniging in Tegelen waarin hij een stukje van zijn eigen cultuur heeft kunnen beleven en leven.

Regelmatig heb ik met hem gesproken over zijn levensreis binnen een ander land met eigen gewoontes en gebruiken én wat heb ik uit zijn verhalen veel geleerd.

𝗠𝗶𝗷𝗻 𝘃𝗮𝗱𝗲𝗿; “𝗗𝗲 𝗿𝘂𝘀𝘁𝗶𝗴𝗲 𝗦𝗮𝗿𝗱𝗶𝗷𝗻” 𝘇𝗼𝗮𝗹𝘀 𝗵𝗶𝗷 𝘄𝗲𝗿𝗱 𝗼𝗺𝘀𝗰𝗵𝗿𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗱𝗼𝗼𝗿 𝗪𝗶𝗹𝗹𝗲𝗺 𝗞𝘂𝗿𝘀𝘁𝗷𝗲𝗻𝘀 𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿 𝗵𝗲𝘁 𝗸𝗼𝗽𝗷𝗲 𝗣𝗼𝗿𝘁𝗿𝗲𝘁𝘁𝗲𝗻 ‘𝗕𝗿𝗮𝘃𝗶 𝗥𝗮𝗴𝗮𝘇𝘇𝗶’ (Buun 𝟮𝟬𝟭𝟮) 𝗵𝗲𝗲𝗳𝘁 𝗼𝗽 𝟭𝟳 𝗻𝗼𝘃𝗲𝗺𝗯𝗲𝗿 𝗲𝗲𝗻 𝗽𝗿𝗮𝗰𝗵𝘁𝗶𝗴𝗲 𝗰𝗲𝗿𝗲𝗺𝗼𝗻𝗶𝗲 𝗴𝗲𝗵𝗮𝗱 𝗮𝗹𝘀 𝗲𝗲𝗿𝗯𝗲𝘁𝗼𝗼𝗻 𝗼𝗽 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗹𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗲𝗻 𝗼𝗽 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗹𝗮𝗮𝘁𝘀𝘁𝗲 𝗿𝗲𝗶𝘀.
Het was een behoorlijk geregel maar wat ben ik dankbaar dat ook onze familie uit Sardinië en Duitsland aanwezig konden zijn via een online verbinding.

Mijn vader, mijn roots…

Wat ben ik dankbaar voor de lessen die jij me hebt geleerd.

Het leven is niet makkelijk, het gaat met ups&downs en in welke omstandigheden je ook terecht komt; kijk naar wat je hebt. Je mogelijkheden, je troeven en je geluksmomenten! Haal dat dichterbij als het tegen zit. Het maakt het leven echt een stukje aangenamer voor jezelf.

Mijn vader; ‘Per sempre nel nostro cuore’